Dromen en collectief bewustzijn in Mexico
Ik droomde veel tijdens mijn stage als sociologiestudent in Mexico (in 1993). Het gekke was dat het dromen waren over mensen in Nederland, waar op dat moment ook echt wat mee gebeurde. Mijn toenmalige schoonvader overleed, terwijl ik pas net een dikke week in Mexico was. Ik droomde dit op het moment van zijn overlijden. Dat was verdrietig natuurlijk, maar tegelijkertijd voelde dat voor mij ook als iets moois, want zo was ik er toch bij via mijn droom. Ik boekte een vlucht om naar huis te gaan. De nacht voor vertrek, droomde ik over een wegversperring, die ook daadwerkelijk plaats vond de volgende dag toen ik in de bus zat naar het vliegveld om terug te keren naar Nederland. Ik wist toen door mijn droom dat ik voorbij de blokkade moest lopen om daar een lift te krijgen. Zo gebeurde dat en kon ik op tijd komen voor het afscheid van mijn schoonvader.
Ook droomde ik soms grappige dingen, zoals bijvoorbeeld dat mijn professor langs zou komen op mijn stage adres. We hadden geen contact met hem en hij had dit ook niet beloofd. In mijn droom waren we aan het steggelen over hoeveel studiepunten ik zou krijgen. En jawel hoor, onaangekondigd kwam hij de volgende dag langs om te kijken hoe het onderzoek liep. Gelukkig was hij positief over de resultaten tot nu toe en we moesten lachen om de studiepunten uit de droom. Het was niet altijd makkelijk om dromen te krijgen en een keer schrok ik zo van een droom, dat ik er bang van werd. Ze stopten een tijd. Nu heb ik nog af en toe heel duidelijke dromen die mij de weg wijzen.
Voor mij zijn deze dromen het bewijs van zoiets als een collectief bewustzijn, een collectieve bibliotheek, waarmee we verbonden zijn. Op een onzichtbare manier kunnen we intunen op andere mensen, ook overledenen, ongeacht afstand en tijd, en hun energie lezen. In de opleiding leerden we dat respectvol te doen en alleen als we gevraagd worden dat te doen.